woensdag 24 augustus 2016

Griet

Vroeger keek ik vaak naar Zomergasten, maar eigenlijk al jaren niet meer. Tv-kijken doe ik sowieso niet veel meer. De laatste jaren in Oost keek ik 's avonds in bed naar Comedy's  , maar nu hebben we geen tv meer bij het bed. Er is één soap die ik volg, dat doe ik via NL Ziet op de telefoon. En soms als ik niet kan slapen kijk ik 's nachts in het logeerbed een film op de iPad. In dat kijkregime past geen drie uur Zomergasten. Nu waren we de eerste afleveringen bovendien op vakantie. De uitzending met Abu Jah Jah had ik wel willen zien. Die rel bij de uitgeverij om zijn vermeende antisemitisme of anti-Israël. Ik was wel benieuwd wat een in de oorlog daar geboren Libanees aan films liet zien. 

Wel zag ik een klein stukje Hedy d' Ancona, maar haar keuze voor film verraste me niet. Jaren zestig. Boeide me niet zo. Ben na twee fragmenten afgehaakt.

En nu dan de Vlaamse schrijfster Griet Op de Beeck. Haar werk heb ik nog niet gelezen. De Vlaamse recensent Mark Cloostermans die ik hoog heb zitten is uitgesproken negatief over haar. Hij noemde haar een 'talentloos, quasi-therapeutisch zwamhoofd'.

Dat maakte me wel nieuwsgierig. Daar heb ik gisternacht naar gekeken, weer toen ik weer eens enorm wakker werd. Ze is een glanzende persoonlijkheid. Ik las ergens dat het op Twitter los ging dat iedereen verliefd op haar werd. En dat journalist Thomas Erdbrink helemaal geen partij voor haar was.

Dat klopte. Haar thema is dat het funest is voor kinderen als ze geen aandacht en waardering krijgen van hun ouders. Ze had goeie filmfragmenten. Verrassend. Gelaagd. En dan die betrokken stralende vrouw, je raakt gebiologeerd. En die aardige journalist die zo eendimensionaal zijn vragen oplepelt en niet aan haar kan tippen. Na twee uur heb ik het wel gezien. Ze gaat in haar commentaren maar door over kinderen en aandacht, ouders houden niet onvoorwaardelijk van hun kinderen, maar kinderen houden onvoorwaardelijk van hun ouders. Ze doen alles om te liefde van hun ouders te verdienen. Haar thema is geloof ik de eenzaamheid van een kind dat die waardering niet krijgt en hoe dat een leven lang doorwerkt, slecht zelfbeeld en foute partners. 

Geen opmerkingen: