Gekeken naar de aflevering Diederik in de serie Icarus, ditmaal geïnspireerd op de wetenschapper Diederik Stapel die al zijn onderzoeken bij elkaar verzon. Het is heel knap gedaan, hoe je er geen vinger achter krijgt bij die man, omdat hij maar blijft liegen en fantaseren. Hij moet na zijn val door met leven. Je ziet hem thuis, niet zijn vrouw, maar wel even een puberdochter, je ziet hem relaxed de ontbijttafel afruimen, een mooi beeld voor iemand die niet naar het werk gaat. Hij rijdt veel rond in zijn auto, op zoek naar werk, bevestiging. Met een bevriend regisseur werkt hij aan een theaterstuk over zichzelf, maar het wordt niets omdat hij niet in staat is tot nederigheid en zelfreflectie. Mooi vindt ik ook de passage waarin hij klusjes in de tuin doet bij zijn oude moeder, die hem blijft verdedigen. Over de hypocrisie van de universiteit die dit soort bedrog in de hand werkt.
Het is allemaal fictief, moet er steeds bij herhaald worden. Hoe zou die Diederik Stapel er zelf naar kijken? Zou hij het snappen? Zijn vrouw en dochter zeker wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten