Maartje Wortel is een nieuwe ster aan het schrijversfirmament die ik kan aanbevelen. Heb ik geloof ik dit jaar al eerder gedaan. Ik ben echt enthousiast over haar. In de vroege ochtendzon lees ik een dun net verschenen boekje van haar, eigenlijk een kort verhaal, getiteld Goudvissen en beton. Prachtig. Een onnavolgbare stream of consciousness, het is een term die ik met schrijvers van begin vorige eeuw associeer terwijl dit heel hedendaags is. Ze volgt alle kronkels van de geest en heeft toch een heldere verhaallijn. Heel hedendaags. Heel fijn. Ik-persoon uit Tilburg, hoe de vader in Tilburg terecht kwam. Zijn onaffe verhalen, hoe een kind dat dan weer navertelt. Te moe nu, wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten