Na zo'n week is het wel goed blaren en spierpijn te hebben. Ik strompel door het huis en kan niet anders dan me gedeisd te houden. Lezen en slapen, meer zit er niet in. Vanmiddag gaan we toch even naar De Bilt, maar het bos, omdat de zon zo schijnt. Zo mooi, het bos. Zus3 is ook mee. Bobby en ik doen altijd de rode wandeling of de witte. Om niet te verdwalen. Zus3 wil ook wel kriskras en ze zegt dat ze dat bos kan dromen. Zoals wij vroeger te Emmen de Emmerdennen konden dromen. Alle paadjes kenden we op ons duimpje. Bobby kan zich dat niey goed voorstellen en wil alleen maar de rode route. Hij heeft geen zin in eindeloos gaan dwalen. We lopen de rode wandeling. Een hele mooie wandeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten